Ik vertrek, in eigen achtertuin

Floortje naar het einde van de wereld. Ik vertrek. Ook ons leven is van de een op de andere dag anders. Er zijn geen treinen te halen, broodtrommels te maken, zwemlessen, speelafspraken en andere ruis. We zijn thuis. Met het hele gezin. Geen Albert, playground of ander vertier. We zijn op onszelf aangewezen om er het beste van te maken.

In de zorgvuldige geplande blokken waarin ik mag werken heerst er topdrukte. Crisis of niet, zien dat we als bureau intern meer dan ooit met elkaar verbonden zijn. Daar gaat mijn communicatiehart harder van kloppen. Er ontstaan nieuwe initiatieven en projecten waar we volop over willen communiceren. Er zijn mooie verhalen die verteld mogen worden. Bijzondere projecten die vanuit ieders huis in korte tijd gerealiseerd worden. Projecten die op zich laten wachten krijgen voorrang. Grootste uitdaging? Hard doorwerken in je geplande tijdsblok, want daarna is de homeschooling weer aan de beurt.

Ik hoop dat we, net als uit iedere andere crisis, van deze tijd iets leren. Dat het tijdelijk uit de sneltrein stappen onze ogen opent. Een moment van bezinning, zoals je dat kan doen op een verlaten plekje in Frankrijk, maar dan in eigen achtertuin. Dat we waarderen wat we vanzelfsprekend vinden. Ontdekken waar het echt om gaat. En dat vasthouden. Dat de drive om uit je comfortzone te stappen en kansen te zien en te grijpen blijft. Dat er op wat voor manier ook meer rust en verbinding blijft. We zelf bijzondere verhalen creëren, ons einde van de wereld.

Groet! Iris

P.s. Kijktip! Een paar dagen na het schrijven van deze brief zie ik het programma ‘Floortje blijft hier’. Volop inspiratie over deze bijzondere tijd van bezinning.

Iris is Marketing Communicatie specialist bij Fabrique. Zij schreef dit verhaal als antwoord op de brief van Creative Lead Robin Kemme