"Je gaat het pas zien als je het doorhebt"
Aan die platgetreden uitspraak van Cruijff moest ik veel denken afgelopen week. We waren op SXSW in Austin, Texas. Een conferentie vol frisse inspiratie, inzichten en vooruitzichten. Na twee jaar pandemisch vastzitten is wat afstand sowieso heel lekker. Even weg van de details om rustig na te denken.
Overspoeld door informatie bekruipt me de vraag: hoe blij moeten we nu eigenlijk zijn met die informatieoverload? 90% van de wereldwijd opgeslagen data is afkomstig uit de laatste twee jaar. Ja, dat moest ik zelf ook een paar keer lezen. 90% van de wereldwijd opgeslagen data is afkomstig uit de laatste twee jaar. Dat zijn appjes, foto's en video's maar ook Spotify nummers, Siri-verzoeken, Wikipedia pagina's, Uber ritjes en nog veel meer. De veelbesproken metaverse belooft ons van alles. Maar in een nog meer hybride wereld van analoog en digitaal zal de dagelijkse informatiestroom alleen maar toenemen, lijkt me.
Bijna aansluitend op een van de vele metaverse-sprekers horen we iemand uitleggen dat hij al jaren geen nieuws meer volgt. Maar door slim te filteren, weet hij toch wat hij moet weten. Tussen de 'talks' door kunnen we genieten van even helemaal niets, juist door alle informatieprikkels te elimineren. Zo lossen we de door onszelf gecreëerde problemen toch maar mooi weer op.
Gisteravond (inmiddels een week geleden) misten we onze aansluitende vlucht. Dankzij diverse live-tracking apps wisten we dat eigenlijk al voordat we besloten het op het sprinten te zetten naar de gate. Maar andere (menselijke) informatiebronnen gaven aan: ze wachten op jullie. Maar helaas. Het vliegtuig stond er nog; het hekje gesloten.
Uiteindelijk bleek datzelfde toestel nog uren aan de grond te staan. Het hekje bleef dicht.
Soms moet je helemaal niet willen zien, wat je eigenlijk al doorhad.
Sjoerd van der Kooij
Studio director Rotterdam