Wie het kleine niet eert
Hey Robin,
Eens met je constatering dat er ondanks al het moois ook heel veel minder fijne dingen gebeuren, vooral de medemens die niet altijd even ‘mede’ is vind ik persoonlijk een nare observatie. Tegelijkertijd is de saamhorigheid en de ‘van de nood een deugd maken’ mentaliteit iets dat de mens hoop geeft, ons inspireert en ons motiveert omdat dingen die voorheen onmogelijk leken tóch blijken te kunnen. Persoonlijk vind ik de remote/thuiswerk situatie een verademing.
Ik ben tot het inzicht gekomen dat mensen die een hardware fetish hebben of meer dan gemiddeld ‘gamen’ eigenlijk geboren zijn om remote te werken. Goede hardware? Check. Goed bureau & zitplek? Check. Goede internetverbinding (alléén bekabeld)? Check. Ervaring met online ‘team’ tools zoals Teamspeak, Discord etc.? Check.
Nu is een fijne plek welhaast randvoorwaardelijk om voor een langere periode je werk te kunnen doen, en de meeste collega’s hebben dat gelukkig ook wel kunnen regelen door onze studio ‘leeg’ te plukken. Maar er zijn meer redenen om thuis werken eens in een romantisch daglicht te stellen:
- De wekker gaat iets later, omdat de kinderen niet stipt om 8:30 in hun klaslokaal moeten zijn.
- Er is geen ‘rush hour’ in de ochtend met panische kinderen die hun gymkleren of broodtrommel weer eens niet kunnen vinden.
- De muziek is altijd naar je eigen smaak en het hoeft niet zacht gezet te worden omdat een collega toevallig geen fan is van Megadeth.
- De mount Everest van kleren in het washok die als sneeuw voor de zon verdwijnt omdat papa’s agile manier van het huishouden doen (sleutelwoord taken delegeren) tóch wel blijkt te werken.
- De zon die schijnt op mijn veel te goed geïsoleerde dakkapel, waardoor ik het raam moet openen en de vogels hoor tsjilpen en de, nu zeldzame, voorbijgangers kan horen smoezen.
- Mijn kookkunsten zijn niet meer aan het verstoffen omdat ik na de werkdag direct de kookplaat aan kan zetten i.p.v. eerst forenzen in de tram, de trein én de bus.
- Kinderen die, terwijl moeders de kasten opruimt, talloze schatten vinden en hier spelenderwijs uren mee bezig kunnen zijn.
- De interessante manier die mijn vrouw erop nahoudt om de grote voorjaarsschoonmaak te doen. In strakke leggings kruipend over de grond.
Al deze kleine dingen lijken in de waan van een normale werkdag wellicht van weinig betekenis. Maar ik heb als ‘West-fries’ altijd geleerd: “wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd” en de ‘reset’ waar we nu met z’n allen in zitten is een strenge leermeester in deze.
Zijn er dan helemaal geen minpuntjes?
Bier drinken, ja, dat is minder leuk in je uppie. Maar gelukkig is er houseparty, met Pictionary of een ander gezelschapsspel ingebouwd! Wij developers gaan het binnenkort proberen.
Zal ik je een invite sturen?
Groet!
Marko
Marko is Tech Lead bij Fabrique. Hij schreef dit verhaal als antwoord op de brief van Creative Lead Robin Kemme