Working in The Big Apple - part I
“Wie bij de oprichting van Fabrique had voorspeld dat ik nu 3 weken in New York zou werken, zou ik voor gek hebben verklaard.” Lees de belevenissen van onze Jeroen van Erp vanuit NYC.
Even wat meer context: tijdens de corona pandemie realiseerde ik me dat als je voornamelijk online werkt, je dat net zo goed overal ter wereld kan doen. Een maand Kaapstad in een huis van een vriend was verfrissend, inspirerend en productief. En nu doe ik hetzelfde in New York. Met dien verstande dat Fabrique moeder Eidra werkplekken in downtown Manhattan heeft waar gewerkt, vergaderd en gegeten kan worden.
Another day at the office betekent nu eerst 3 kwartier fietsen langs Central Park, dwars door de immer bruisende stad totdat je zo ongeveer niet meer verder kan. We zitten in Tribeca, bijna om de hoek bij het One World Trade Center. En er mogen dan wel fietspaden zijn gemarkeerd in de stad maar dat betekent niet dat iedereen (lees: alles wat gemotoriseerd is) hier rekening mee houdt. Daar komt bij dat de keep lane gedachte ook door fietsers wordt gehanteerd. Opgefokte koeriertjes op elektrische fietsen, vaak voorzien van veel bling bling, flitsen regelmatig links én rechts voorbij. Enige Amsterdamse fiets-flair komt dus goed van pas. Maar op de vraag aan de portier van ons gebouw waar ik mijn fiets kan parkeren, krijg ik een lege blik terug. Dan maar aan een paal buiten.
We love cultural heritage
Met Fabrique werken we al een aantal jaren voor klanten in de VS. Onder andere voor het Isabella Stewart Gardner Museum in Boston, de John Carter Brown Library in Providence, het Yale Center for British Art in New Haven en The Bruce (museum voor moderne kunst) in Greenwich, New York. Met onze ervaring, reputatie, portfolio en producten in de culturele sector kunnen we hier het verschil maken. Hier een tijdje zitten geeft de gelegenheid om nieuwe prospects te bezoeken en plannen te smeden met zusterbedrijven die hier ook actief zijn zoals Kurppa Hosk, Umain en Above.
En New York na de verkiezingen?
Still the same, gelukkig. Het heeft er alle schijn van dat de New Yorker zijn/haar schouders optrekt. En terecht, Trump mag straks weer president van Amerika worden maar dat betekent niet dat hij The Big Apple in zijn zak heeft. New York zal altijd groter zijn dan Trump en dat weet hij.
Fietsend door New York realiseer je je ook dat de strijd over wie het voor het zeggen heeft op de skyline van de stad steeds verandert. Natuurlijk zijn er de klassiekers die er nog steeds toedoen, zoals de Empire State Building en de Chrysler Building. En er is natuurlijk het gemis van de Twin Towers maar dat wordt een beetje goed gemaakt door het One World Trade Center. Het zijn qua architectuur klassieke gebouwen die de afgelopen jaren concurrentie hebben gekregen van nieuwelingen die meer op subtiele wijze aandacht vragen. De Central Park Tower, met 131 verdiepingen en 472 meter hoogte, staat niet zover van de Steinway Tower (82 verdiepingen, 435 meter hoog). Ietsjes verderop aan 432 Park Avenue staat het gebouw met dezelfde naam als het adres. Slechts 426 meter hoog. Ze doen ertoe wat betreft hun hoogte maar zijn allesbehalve klassieke gebouwen. In vergelijking met de oude dames ogen ze eerder als de rijzige beelden van Giacometti. Ze zijn modern, relatief slank maar ook uiterst elegant en ieder met een eigen karakter. Het wonderlijke is dat de verschillende stijlen prima samengaan en elkaar verdragen. En zo hoort het.
Binnenkort part II. Stay tuned!
